Ga direct naar: Hoofdinhoud

De transi-tombe van René

Een opzienbarend kunstwerk

Het is 1547. Drie jaar geleden overleed René de Chalon, de Prins van Oranje, op 25 jarige leeftijd. Een pupil van de exceptionele Michelangelo, Ligier Richier, onthult Renés grafmonument aan René’s vrouw, Anna van Lotharingen. Zij gaf hem hier in Bar-le-duc, waar René’s hart werd begraven, de opracht voor.

Zoals Eric Clapton een nummer schreef voor zijn overleden zoontje en de Engelse prinsen William en Harry 'The Diana, Princess of Wales Memorial Fund’ oprichtten ter nagedachtenis aan hun moeder Lady Diana, zo eerde Anna haar geliefde met dit beeld. 
En het werd geen normaal grafmonument, maar een zogenoemde transi-tombe; René, staand als een gestorvene, mager en verteerd, die zijn eigen hart omhoog houdt. Een beeld dat niet per se troost, maar de waarheid toont.

Het dwingt geen heldenstatus af. Het laat zien: dit is wat overblijft als we dood gaan. En juist daardoor heeft het iets ontroerends én krachtigs. Anna’s keuze voor dit beeld heeft dat eigenlijk ook. Ze toonde er haar rouw en verdriet mee, maar ook haar liefde, haar acceptatie van de realiteit én haar hoop op wederopstanding. De combinatie van een lugubere voorstelling met een verfijnde artistieke uitvoering maakt het tot een van de meest aangrijpende grafbeelden uit die tijd. Het is nog altijd te zien in de Saint-Etienne kerk. Zo wist Anna van Lotharingen er toen al voor te zorgen dat haar (ge)liefde nu nog altijd wordt geëerd. 

De transi-tombe van René

Een opzienbarend kunstwerk
Bekijk andere verhalen